We zijn ons denken niet, we kunnen denken
Uit artikel in ZIN magazine: Wij kunnen niet goed met onszelf omgaan. De huidige mens kent zichzelf verdomd slecht, is niet gewend zichzelf te observeren. Het grootste probleem is dat we niet opgewassen zijn tegen het denken. We piekeren, maken ons onnodig zorgen. Als je denkt dat er gevaar dreigt, reageren je hersenen net als bij echt gevaar. Je moet niet alles geloven wat je denkt!! We vergeten onszelf af te vragen: “klopt mijn gedachtegang wel?” “En is mijn angst wel gegrond?” Geef je denken de leiding, begin opnieuw! Denk bij alles: is dit een gedachte of de werkelijkheid? En besef: je bent uitstekend opgewassen tegen de werkelijkheid, maar niet tegen bedachte problemen.” En deze zin vind ik nu geniaal. We moeten opnieuw leren hoe we op een gelukkige manier met onszelf kunnen omgaan, hoe we onszelf van een afstand kunnen observeren. Kennis over jezelf is de basis voor een aangenaam leven. Zodra je toeschouwer bent van jezelf, ontstaat er een soort zelfbewustzijn. We zijn ons denken niet, we kunnen denken. We zijn geen lichaam, we hebben een lichaam, we zijn niet ons gevoel, we kunnen voelen. Haal de dingen niet door elkaar: jij bent geen journalist, jouw beroep is journalist. Denkt niet dat dat hetzelfde is.” “Er was eens een iemand die zat te wachten, te wachten tot het allemaal anders werd. De tijd verstreek met wachten. Om hem heen werd alles anders en hij zat maar te wachten”
| “Er was eens een iemand die zat te wachten, te wachten tot het allemaal anders werd. De tijd verstreek met wachten. Om hem heen werd alles anders en hij zat maar te wachten” |
