Soms moet ik mezelf in mijn arm knijpen om te beseffen hoe ver ik ben gekomen. Hoe ik nu mijn ware talenten benut:
Vrouwen coachen naar de zakelijke en persoonlijke bevrijding waar ze – vaak hun hele carrière al – naar op zoek zijn. En waar ze goed geld mee verdienen.
Ik doe niets liever dan wat ik doe.
Het contrast met mijn ‘vorige’ leven is groot. Ik danste blind naar de pijpen van wat anderen, of de maatschappij van mij verwachtte.
Ik zie mijn vroegere zelf terug in de commentaren en twijfels van talentvolle vrouwen die zoekende zijn. Of ze nu professional zijn, of ondernemer.
Ik hoor en zie uitspraken als:
“Ik heb het gevoel door de mand te vallen.”
“Ik ben bang dat ik de controle verlies.”
“Ik heb het naar alle uiterlijk maatstaven goed voor elkaar. Waarom ben ik niet gelukkig, en blijft het maar knagen?”
Ken je dat?
Ik mag niet klagen, maar het blijft toch knagen.
Met dit artikel wil ik je ogen openen.
Lees niet verder als je niet wilt veranderen, want ik ga in op een allesbepalende, existentiële angst.
Ik noem het even de angst onder de angst.
De uberangst.
(Nee dit gaat niet over het onheimelijke gevoel dat je hebt bij een obscure Uber chauffeur)
Ik verwoord de angst even in de vorm van een vraag.
“Wat nou, als blijkt dat ik geen droog brood kan verdienen met mijn echte talenten?
Of erger nog.
“Wat als ik geen talent heb?”
Zie je dat die angst je kan weerhouden om stappen te zetten?
Zolang je nog kunt denken dat je veel potentieel hebt, maar niet waarmaakt…
… dan heb je in ieder geval nog die potentie.
Maar wat als je er vol voor gaat en blijkt dat je die potentie niet kunt waarmaken?
Dan is er zelfs geen hoop meer.
Zou dat niet het allerergste zijn?
Het idee van onvervulde potentie is draaglijker dan…?
Ja, goeie vraag. Draaglijker dan wat?
… totale mislukking?
Ik wist niet zeker of ik dit zo kon schrijven, maar iets in mij zegt ook dat ik niet bang moet zijn om je te confronteren met de angst voor mislukking, de ultieme faalangst.
Juist omdat die angst je ervan weerhoudt de stappen te nemen die goed voor je zijn.
De angst is zo sterk dat hij (ja angst is een mannelijk woord, meiden/vrouwen!) je er zelfs van weerhoudt om een risicoloze stap te zetten via een Talentscan
Het risico van niets doen is veel groter.
En bij Serracoaching doen we geen stomme dingen.
Voor het ontdekken en benutten van je talenten en kwaliteiten hoef je niet over één nacht ijs.
Je mag van mij niet over één nacht ijs.
Bij mijn klanten zie je dan ook geen ‘Ik Vertrek’ types.
(Sorry als je ambitie toevallig het beginnen van een Bed & Breakfast is. Ik kan je nu met 99% zekerheid zeggen dat die behoefte is ingegeven door je omgeving, je verleden, conditionering door de media. De stiekeme droom van een B&B droomt, is voor mij een signaal dat het echte talent nog niet is ontdekt).
Maakt het ontdekken van de realiteit van je talenten je zenuwachtig?
Voel je hartkloppingen, knoop in je maag?
Waar zit dat gevoel voor jou?
Of het ongemak nu zit in je kuiten of in je kop, er is goed nieuws.
De opwinding die je voelt, is een signaal. Die hartkloppingen, die knoop, dat knagen is jouw potentieel dat schreeuwt om te worden bevrijd.
Je hoeft jezelf niet kwalijk te nemen als het je tot nu toe niet is gelukt. Je hebt nooit geleerd je eigen weg te volgen of te creëren. Niet op de lagere of middelbare school, niet bij je opleiding, niet bij je werkgever(s). Je moest en zou ergens inpassen. En we zijn nog steeds geconditioneerd door een (mannelijk) industrieel, rechtlijnig gedachtengoed.
Had je een keuze om niet naar school te gaan? Nee.
Had je echt de keuze om niet te studeren? Nee.
Had je echt de keuze om niet een baan te zoeken die bij je past?
Deed je wat er van je werd verwacht? Zonder daar echt vragen bij te stellen?
Je jeugd en carrière zijn als een racebaan waarbij je niet buiten de boarding kan komen. Strobalen om je op te vangen. Terwijl in het middenterrein en buiten de hekken het groene gras naar je lonkt.
Maar je hoeft niet met je auto door de afbakeningen te rammen. Zet de race even stil, stap je uit je auto en vind de opening in het hek.
Om eindelijk door te breken, hoef je niet in het diepe te springen. Je krijgt zweminstructie, bandjes om.
Dat is misschien niet stoer…
… maar niemand die je ziet in een veilige omgeving
Je kunt het ontdekken en benutten van je talent ook zien als leren motorrijden. Je begeeft je op bekende wegen (goed geld verdienen), maar in een heel ander vervoermiddel. Dan ga je toch ook niet lukraak een motor kopen en zonder lessen of rijbewijs de weg op?
Levensgevaarlijk.
Ik twijfel niet over je potentie. Dat kan ik zeggen omdat ik nog geen vrouw in mijn coachingpraktijk heb gehad zonder talent met verdienpotentieel.
Daarom gaan we in op de vraag.
HOE verdien ik goed geld met mijn talent?
We vragen niet. Kan ik wel goed geld verdienen met mijn talent?
Weet je, ik heb vrouwen op mijn mailinglijst staan die pas na 6 jaar besluiten om een talentscan te doen, een programma als Rock Your Talent te volgen.
Achteraf denken ze. “Ja, dat had ik 6 jaar geleden ook kunnen doen.”
Bedenk dus eens goed voor jezelf.
Wat als NU, 6 jaar geleden is voor jou?
Misschien een beetje bizarre vraag.
Of zo:
Zie jezelf 6 jaar vooruit en neem DAN pas het besluit om je ware potentieel te benutten.
Het kan. 6 jaar wachten. Of 6 maanden. 6 weken.
Maar ik zeg.
Beslis nu.
Het is mijn taak, mijn missie om jou een schop onder je talentvolle reet te geven.
Niet over 6 jaar.
Nu.
Ben je bereid om de realiteit van jouw talenten onder ogen te zien?
Ook als het niet het talent is wat je verwacht?
Ook al is de verrassing rete eng.
Ook al ben je bang om de controle te verliezen (laat ik niet gebeuren).
Wat als je straks volmondig, zonder wegkijken of friemelen aan je oor, de waarheid kunt vertellen over wat je kunt. Wat als wat je doet, wat je het allerliefste doet.
Wat als je geen masker meer hoeft op te houden?
Wat als je kunt zeggen
“Het gaat goed, kon niet beter”
En dat ook echt jouw waarheid is?
Denk je die vrijheid aankunt?
Ook al voelt die vrijheid in het begin nog als ‘verlies van controle?’
Denk je dat je het aankunt om je nergens meer achter te hoeven verschuilen…
… omdat er niets meer is om je achter te verschuilen?
Durf je het aan om geen excuus meer te hebben?
Aan jou de keuze.
Kiezen voor je echte talent?
Of kiezen voor een masker?
De ene keuze is niet beter dan de ander.
Ik wens alleen dat je die keuze bewust maakt en niet laat ingeven door angst.
En dit is misschien heel gek dat ik het zeg, maar…
… uiteindelijk kun je weer kiezen voor het masker.
Let op, ik verkoop geen sprookje.
Ik zeg niet dat je gaat kiezen voor een luizenleven. Ik laat je kiezen voor een leven waarin je de energie hebt om ook moeilijke dingen te doen, maar dan met een glimlach.
Het lukt je allemaal, omdat je diep van binnen weet dat je goed bezig bent.
(Mijn god, je zou mij eens moeten zien stoeien met mijn social media accounts, mailing- en webinar software, mijn blog deadlines. Opbiechting: organiseren (onder stress) is niet mijn grootste talent.)
Maar ik weet waarvoor ik het doe. Net als de duizenden vrouwen die ik heb geholpen weten wat de moeite waard is.
En wat als jij NU een besluit neemt om voortaan je echte talenten en potentieel de driver te laten zijn achter je beslissingen.
Dat je begint aan die reis, met een stap.
In je eigen tempo (want van wie anders… ?)
Dan is hier die stap.
Belangrijk wat ik zei.
Je eigen tempo.
Nogmaals, jouw heldenverhaal wordt geen roekeloos avontuur.
Ik ga je niet vragen je carrière op de schop te gooien.
Het klinkt niet sexy – maar ik ga je coachen in het maken van de meest verantwoorde keuze die er voor jou bestaat.
Maar op die reis in je eigen tempo zul je wel regelmatig iets voelen.
“Hee wat was dat?” denk je dan.
Dat was mijn liefdevolle voet tegen jouw talentvolle derrière.
Klik hier en een talentscan gesprek
Liefs,
