‘Wie betaalt, wie bepaalt’ schreef Margriet Spijksma (die een eigen coachbureau heeft) in haar laatste nieuwsbrief.
Ik moest lachen. ‘Zo, die durft rake thema’s/dilemma’s aan te kaarten’
Je ziet het vaak:
Intelligente vrouwen. Een Master in de pocket en indrukwekkend CV maar toch belangrijke beslissingen uit handen geven.
Ik kom het ook veel tegen. En vaak vermijd ik dat topic (omdat ik geloof dat de verantwoordelijkheid in eigen handen nemen belangrijker is dan focussen op wat de partner doet) maar na het lezen van Margriet haar laatste nieuwsbrief kon ik het niet laten om er ook iets over te schrijven.
Weer luisteren naar je verlangens
Ja want in jezelf investeren, na jarenlang voor de kleine kinderen gezorgd te hebben bijvoorbeeld, is het ook wel heel eng om ruimte te maken voor jezelf. Om weer te durven luisteren naar je diepste verlangens. Om ja te zeggen tegen je eigen dromen. Stel je voor wat daar uit zou kunnen komen? Nee veel liever kruip je nog onder die steen, die je de comfortzone kunt noemen. Hij voelt weliswaar veilig maar je voelt geen passie meer. Dingen gaan zoals ze gaan. Je staat op de automatische piloot en weet amper nog wat je voelt. Je ploft elke dag uitgeblust op de bank en vraagt je af wie die vrouw ook alweer was die met de rugzak door Australië trok (met glanzende ogen en een hart vol dromen)
Is dit nu wel het juiste moment?
Margriet vertelt ook dat vrouwen in dat proces (van weer stapsgewijs investeren in zichzelf) weer aan zichzelf gaan twijfelen:
Is dit nu wel het juiste moment?
Ben ik dan niet egoïstisch?
Ga ik niet te ver?
Angst om zekerheden kwijt te raken
Achter al die twijfels zit natuurlijk angst. Angst om zekerheden kwijt te raken.
Om die twijfels de kop in te drukken, betrekken ze hun partner bij het maken van de beslissing. Want ja, die moet toch ook meebetalen…met als gevolg:
De beide handen blijven op de knip.
En dat lijkt op dat moment een goede keuze, maar een jaar later…
- Heb jij nog niet jouw droombaan gevonden
- Voel je je nog ongelukkiger
- Sta je voor je gevoel stil
- Weet jij helemaal niet meer wie jij bent
- Voel je stiekem wrok richting je partner (en misschien wel zelfs naar je kinderen) omdat zijn carrière wel lekker doorgaat en hij vol enthousiasme thuiskomt en je kinderen ook gewoon doen wat ze zelf willen.
Jezelf wegcijferen levert niemand wat op
En uiteindelijk word je steeds meer een echte BITCH (sacherijnig, moe, ontevreden omdat je jezelf al te lang hebt weggecijferd). Omdat je ook geen waardering krijgt voor je ‘opofferingen’. Ze zijn het zelfs als vanzelfsprekend gaan beschouwen.
Auw.
Zowel verdrietig als fascinerend vind ik het dat dit nog steeds zo vaak voorkomt.
Als de kinderen ouder worden, je huwelijk even niet meer zo spannend is en jij ook ouder wordt. En je je werk ook nog eens ontzettend saai vindt. Ja dan kan ik begrijpen dat het je soms even te veel wordt en je met een burnout thuis zit.
Veel vrouwen raken zichzelf kwijt
En zelfs als je geen kinderen hebt zie ik dat het voor vrouwen een uitdaging blijft om op hun eigen pad te blijven. Ik zelf liep daar een hele tijd geleden ook tegenop. Terwijl de carrière van mijn vriend destijds lekker doorliep, paste ik mij beetje bij beetje aan. Ik raakte mezelf steeds meer kwijt. Ik kwam in een diep dal terecht. Vanuit die periode is toen ook mijn passie ontstaan om andere vrouwen te willen helpen die in dezelfde situatie als ik destijds zaten en zich ‘gevangen’ voelen (op wat voor manier dan ook).
Blijf je eigen passies volgen
Uit onderzoek blijkt dat 60% van de huwelijken stranden.En de vrouw trekt vaak aan het kortste eindje. Vaak stranden deze relaties ook omdat een van de twee partijen zichzelf te lang heeft weggecijferd. Als je veel eerder aan jezelf werkt en je eigen passies blijft volgen dan heb je veel meer kans dat je het leuk houdt samen en bij elkaar blijft (maar dat is een ander onderwerp. Ik ben geen relatietherapeute en daar ligt ook absoluut niet mijn ambitie ;-) )
Ondertussen ben ik al acht jaar bezig met het uitbreiden van mijn eigen droom: andere vrouwen met pit ondersteunen die ook alles uit hun talenten en hun leven willen halen.
Zelf de verantwoordelijkheid nemen voor je geluk
We zijn nog steeds samen en onze relatie is alleen maar leuker geworden. In dit proces heb ik hem ook geïnspireerd om anders naar het leven te kijken, simpelweg omdat ik anders in het leven ben gaan staan.
Je te afhankelijk maken in een relatie werkt niet. Echt niet. En daar heb ik inderdaad een mening over.
Tuurlijk kan ik me voorstellen dat je wilt overleggen met je partner, je leeft tenslotte niet alleen. Maar dat is iets anders dan de verantwoordelijkheid voor het maken van jouw keuzes van je af schuiven. De bal bij iemand anders neerleggen gaat je niet verder helpen.
Uiteindelijk hebben zij er ook niks aan omdat jouw gevoelens van ontevredenheid altijd naar boven komen. Vooral kinderen voelen dit haarfijn aan of mamma happy is of niet.
Veel vrouwen richten zich op de ander
Zelfs zonder kinderen is het voor mij soms nog wel een uitdaging om mijn eigen doelen in de gaten te houden. En ik zie dat dat voor veel vrouwen een uitdaging is (en blijft) Van nature zijn wij toch veel op de ander gericht, pleasen wij nog te veel en voelen wij ons nog te veel verantwoordelijk voor zaken die echt niet nodig zijn. Mannen weten over het algemeen wel wat goed voor ze is en welke resultaten ze willen behalen. Die zeggen gewoon makkelijker dit wil ik wel of niet. Die voelen zich niet zo snel egoïstisch zoals wij dat wel eens kunnen voelen. Ze gaan er gewoon voor en kiezen heel makkelijk voor zichzelf.
Hoe je een B I T C H wordt
Maar stel jezelf voor dat je het jezelf ook zou gunnen. Dat jij jouw behoefte’s en wensen niet meer wegstopt. Ik durf je te beloven dat jij dan een echte B I T C H wordt (beautiful, Talented, Charming, Hell of a Women). Als je te lang niet meer naar je eigen gevoel hebt geluisterd dan voel je je afgevlakt, je weet niet meer wat je wilt, je bent het contact met jezelf kwijt, zit continue in je hoofd, voelt je vaker jaloers, snauwt sneller en voelt je onzekerder (meer behoefte aan controle).
Nu lijkt het een veilige keuze om dat te doen wat je altijd doet. Maar wat gaat het je kosten als je je over 5 jaar nog zo voelt en je nog steeds geen ruimte hebt gemaakt voor wat jij wilt?
- Nog steeds niet weet wat je talenten zijn
- Nog steeds niet weet wie jij diep van binnen bent
- Nog steeds ongelukkig voelt op je werk
- Je je alleen maar onzekerder gaat voelen
- Je voelt dat je tegen een burnout aanloopt
- Je het gevoel hebt steeds verder van jezelf af te staan
- Je geen flauw idee welke baan en of rol nu echt bij je past
Daar hebben veel vrouwen (in alle leeftijdscategorieën) last van
Veel vrouwen proberen van alles (zonder echt resultaat)
Veel vrouwen proberen van alles: loopbaantestjes op internet, reiki, yoga, met vrienden en familie praten, psycholoog hier en daar, coachgesprekje af en toe maar na 5 jaar weten ze nog niet wie ze zijn en hoe ze vorm kunnen geven aan hun talenten. Ze maken zichzelf wijs dat ze nog even moeten doorzetten en dat het straks beter zal gaan: straks als de kinderen wat ouder zijn, of als partner dit..of als zus zo… Maar hoe lang zeg je dat al tegen jezelf? Hoe lang worstel je al om je droombaan te vinden? Kun jij je dromen echt realiseren, of heb je daarvoor steeds iéts nodig, wat er steeds ‘nu even’ nog niet is?
Wat zou je doen als je wel die droombaan hebt?
Stel je eens voor: wat zou je doen als je wel die droombaan hebt? Wat zou je doen als je wist dat je alles al in huis hebt waarmee jij je droombaan en leven creëert? Waar zou je geld aan uitgeven voor jezelf? Hoe zou je anderen kunnen helpen? Waar zou jij in investeren?
Het is ook niet vreemd: in onze cultuur wordt ook geen aandacht besteed hoe je vorm kunt geven aan je eigen unieke talenten. Je wordt eerder opgeleid als een eenheidsworst. Daarnaast hebben we allemaal bepaalde ideeën meegekregen over onze talenten — vaak al in onze opvoeding — die zonder dat we het in de gaten hebben ons tegenwerken bij het creëren van je (droom) baan en of leven. En dan luister je ook al heel lang niet meer naar jouw wensen en verlangens. Vind je het dan gek dat je niet meer weet welke baan en of rol echt bij jou past!