Alle poorten van verandering bewaken we zelf en ze kunnen alleen van binnenuit worden geopend – Mary Ferguson
Toen ik 16 was wist ik precies wat ik wilde: “vrijheid!” en vooral veel avontuur. Ik wilde de vrijheid voelen om eigen keuzes te maken, ik wilde op pad gaan, ‘spannende’ dingen beleven en mezelf uitdagen en de wereld ontdekken.
Nog nooit zo vrij en happy gevoeld.
En dat heb ik gedaan: met een backpack ben ik op mijn 18e mijn eerste grote liefde gaan opzoeken in Australië. Ik was er nog niet aan toe om te settelen op een plek want ik wilde de hele wereld zien. Dus al snel ben ik verder gaan werken en reizen in dat mooie land die mijn hart heeft veroverd. Dat jaar in Australië heeft mijn blik op het leven veranderd: ik voelde mij vrij en genoot van alle mooie ontmoetingen, prachtige natuur en (werk) avonturen. Ik dacht dat ik de hele wereld aankon. Ja zelfs een heftig auto-ongeluk in Queensland, kon mijn levens- en wunderlust niet temmen.
Zoektocht naar vrijheid
Na mijn Australië avontuur heb ik nog kunnen genieten van veel mooie reis-en werkervaringen in het buitenland: half jaar studie Madrid, gewerkt als PR-en communicatiemedewerker in Melbourne en 7 maanden reizen door Midden-en Zuid Amerika. Toen ik terugkwam uit Midden en Zuid Amerika was het crisis op de arbeidsmarkt. Ik besloot om mijn backpack nog een laatste keer uit de kast te trekken om nog een half jaar in een ski-oord in Verbier (Zwitserland) te gaan werken. Goed voor mijn Frans dacht ik. Helaas is het daar niet van gekomen. Ik heb wel leren skiën. Dat wel. In Verbier merkte ik dat ik er aan toe was om te ‘settelen’ in Amsterdam. Daar een leuke baan vinden.
Mijn gevoel van vrijheid was ver te zoeken
Die zoektocht naar die leuke baan, die echt bij mij past, heeft bij elkaar 7 jaar geduurd. In de bedrijven waar ik terecht kwam na mijn studie kon ik ‘het’ niet vinden. Had het gevoel alsof ik een rol moest spelen. Voelde mij gevangen. Af en toe vluchtte ik dan weer voor een mooie lange reis naar het buitenland. Waar ik mijn batterij kon opladen. Ik leefde dan weer helemaal op maar de laatste paar dagen voor de vakantie kwam dat beklemmende gevoel weer terug. ‘Wat moest ik nu doen met mijn werkende leven?’ Ik begon de moed al te verliezen en dacht dat ik me er maar in moest berusten dat ik mijn hele leven werk moest gaan doen waar ik geen voldoening en plezier uit haalde.
De dag dat ik een grote schat ontdekte
Mijn leven nam een interessante wending, toen ik met coaching/counseling in aanraking kwam. Geen kist met grote goudstukken, maar iets veel mooiers: ik ontdekte de kracht van vragen stellen. En dan vooral wat voor positief effect zulke open vragen had op mijn (werkende) leven. Ik ontdekte dat daar de meest interessante reizen begonnen. De reizen in mijn ‘hoofd’ en hart. De coachgesprekken lieten mij andere werelden zien. Elke gesprek was een belevenis, een soort ontdekkingsreis naar mezelf. Al met een paar onschuldig klinkende vragen kwam ik snel naar diepe probleempunten waarvan ik niet eens wist dat die van belang konden zijn uit het perspectief van mijn ontwikkeling. Ik vond het fascinerend om te ervaren hoe iemand je met een paar simpele (open) vragen je uit die woestijn van negatieve repeterende gedachten kon trekken. Met de reizen die ik in mijn eigen ‘hoofd’ kon maken ontdekte ik dat je vrijheid niet alleen maar kan vinden in ingewikkelde reizen of veel geld. Vrijheid zit in je hoofd. In de manier waarop je denkt. Het zit in de beperkingen die je jezelf stelt (“Dat lukt mij toch niet, dat is niks voor mij!”) of de vrijheid die je jezelf gunt (“Laat ik gewoon uitproberen of het lukt…”). Ik ontdekte de vrijheid om te denken, te ervaren en te zien. Dwars door mijn eigen oude denkpatronen of overtuigingen heen.
De vrijheid om niet meer te doen wat goed staat op je CV
Vanaf dat moment wist en voelde ik vooral ook heel goed wat ik wilde en daar ben ik voor de volle 100% voor gegaan: een eigen bedrijf beginnen waar ik vrouwen ook deze ultieme manier van reizen kon laten ervaren. Ik wilde mij specialiseren in coaching van vrouwen omdat ik overal om mij heen vrouwen zie die op dezelfde manier worstelen met vragen hoe ze hun (werkende) leven moeten inrichten. Vrouwen die zichzelf onderdrukken door interne kritiek en ingebouwde wegversperringen.
Coaching, ontwikkeling, talenten en groei werd vanaf dat moment het ‘spannendste’ deel in mijn leven en die passie is alleen maar groter en groter geworden. Vanaf het moment dat ik voor mezelf ben begonnen heb ik dus ook de vrijheid in mijn werk ontdekt. De vrijheid om niet langer iets te hoeven zijn wat ik niet was. De vrijheid om niet meer te doen waarvan ik dacht dat het goed stond op mijn CV of wat ik hoorde te doen. Maar de vrijheid om onder ogen te zien wat er onder mijn constante behoefte om te vluchten naar andere landen zit. Toen ik daar eenmaal naar ging kijken ontdekte ik weer een schat: de vrijheid die achter emoties echt doorvoelen lag.
Lange verre reizen maken is niet de enige manier om je vrij te voelen.
Het woord vrijheid komt veel ter sprake tijdens coachgesprekken. Vaak gaat het meer om een sterk verlangen naar vrijheid: ‘je vrij voelen’, ‘gevoelens van machteloosheid’ en ‘je in een hoek gedrukt voelen’ passeren ook vaak de revue: ‘no way out’. Geen zicht op een eind van de tunnel. En ‘niet vrij voelen om jezelf’ te zijn. Vrijheid wordt vaak geassocieerd met het maken van mooie reizen in verre exotische oorden (ik weet er alles van ;-) als ik mij rot voel wil ik het liefste een ticket boeken naar een zo ver mogelijke bestemming) of zelf bepalen hoe je je werk indeelt. Er is in ieder geval altijd iets mis met dit moment: Ik heb nog niet voldoende geld; ik heb nog niet het ideale gewicht; als ik geen hypotheek zou hebben dan. Kortom als ik dit zou hebben dan zou ik gelukkig zijn en mij vrij voelen.
Het vogeltje die niet van zijn vrijheid wil proeven
Maar wat veel mensen nog niet doorhebben is dat veel vogeltjes blijven zitten in zelf verkozen tralies. Dagelijks kan het luikje van het kooitje opengezet worden maar het vogeltje wil de vrijheid niet proeven. Het vogeltje blijft zitten. heel eigenwijs. Want, denkt het vogeltje: ‘ik trap er niet in. Hier hangt mijn voederbakje. Stel dat ik uitvlieg en het deurtje valt achter mij dicht. Dan ben ik reddeloos verloren. Mij niet gezien. In zijn kleine wereld tikte de dagen voorbij. Tot vele saaie jaren verder het vogeltje van zijn stokje viel. Nooit heeft het geweten wat voor lekkers er allemaal buiten lag.
Vrijheid is een manier van denken.
Het gaat er om wat je van binnen voelt. Vrijheid is namelijk een manier van denken. Vrijheid om te luisteren naar je eigen gevoel, ongeacht wat de rest van de wereld van je denkt. Vrijheid om een baan te kiezen die bij jou past en niet een baan die het goed doet bij je omgeving. Vrijheid om zelf keuzes te maken en je niet meer zo te laten beïnvloeden door je omgeving. Heel vaak hebben wij niet door hoezeer wij onszelf in de weg staan in deze zoektocht naar vrijheid. We maken het onszelf moeilijk doordat we in dezelfde denkpatronen blijven hangen.
‘De belangrijkste problemen kunnen niet worden opgelost binnen hetzelfde kader waarin ze zijn gecreëerd’ – Albert Einstein.
Als je jezelf, je karakter, je principes en natuurlijke talenten beter leert begrijpen richt je je op je innerlijke en heb je grip op jezelf. Je zult heel snel gaan ervaren hoe stimulerend dit is en dat het je een innerlijk gevoel van vrijheid geeft. Je gaat je minder aantrekken van wat anderen van je vinden. Je zult jezelf als richtsnoer nemen en je veel minder vergelijken met anderen. Daardoor zul je je veel minder afhankelijk voelen van hen.
Reizen om tot rust te komen in plaats van te vluchten
In het verleden had ik meer mogelijkheden om lange reizen te maken dan dat ik nu nog heb maar tijdens de Zuid Amerika reis kon ik op sommige momenten op een ‘zware’ manier met werk bezig zijn. Of ik nu op de top van een berg stond of een jaguar spotte in de jungle van Bolivia, het was een soort continue sluimerend onrustig gevoel wat ik maar niet wegkreeg.
Sinds 6 jaar heb ik de juiste focus gevonden in mijn (werkende) leven. Ik weet waar ik naartoe wil en kan ook genieten van waar ik nu sta. En dat voelt erg bevrijdend. Ook als ik het even niet weet, heb ik het vertrouwen in mezelf dat ik wel weer een oplossing vind. En als ik even geen oplossing vind is het ook ok. Als ik nu met werk bezig ben op een mooie reis, dan geeft mij dat een fijn en heel vrij gevoel. Denken aan werk komt nu vanuit een heel andere energie: creëren, denken in mogelijkheden en vooral scheppend. En dat wil niet zeggen dat ik er al ben. De uitdagingen blijven maar komen maar deze focus zorgt ervoor dat ik niet meer tijd, geld en energie verlies aan zaken die niet meer tot resultaten leiden.
Nu reis ik om tot rust te komen en niet meer om weg te vluchten en dat voelt weer net, als hoe ik mij toen in Australië voelde: ongedwongen, vrij, en een leven voor me zien vol mogelijkheden en nieuwe avonturen.
