‘ Waar we naar zoeken, is wat overblijft als we stoppen met al het andere te doen’
Doe ik het wel goed genoeg- Zie ik er goed uit?
- Vinden ze me wel aardig?
- Heb ik wel genoeg mijn best gedaan?
Je bent niet de enige. Omdat wij mensen graag ergens bij willen horen en geaccepteerd willen worden, geven we vaak al in een heel vroeg stadium van ons leven onze eigen behoeften op om zo door anderen geaccepteerd te worden. Zelfs voordat we onze eigen behoeften helder kunnen verwoorden, hebben we we al kennisgemaakt met de afwijzing hiervan.
‘Kinderen die vragen worden overgeslagen,’ krijg je te horen als je trek hebt in nog zo’n lekkere tompoes. ‘Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg,’ wordt er tegen je gezegd wanneer je vol trots op de verjaardag van je nichtje in een volle woonkamer je nieuwe act laat zien op een nummer van Michael Jackson. Herken je dergelijke situaties? Je leert al snel dat het heel effectief kan zijn om je aan te passen aan de meningen en gedragspatronen van anderen. Zo ontdek je, terwijl je ouder wordt, welke meningen ertoe doen en welk gedrag van jou er binnen de context waarin je opgroeit al dan niet wordt geaccepteerd. Je schat in hoe jij, door je aan te passen, kunt worden geaccepteerd. Vanuit deze inschatting geef je strategieën vorm die de kans op acceptatie vergroten. Je hoopt zo om meer applaus te krijgen en steeds minder boegeroep. Langzaam maar zeker krijgt het script voor je eerste personages zijn vorm.
Door alle normen die we op elkaar afvuren, beperken we vaak onbewust onze eigen bewegingsvrijheid en die van anderen. De rust en voorspelbaarheid waar we goed in gedijen, wordt hierdoor eveneens schaarser. “De wereld gaat steeds sneller,’ roep je vervolgens wanhopig uit. ‘ Ik moet wel mee. De maatschappij vraagt dit van me, ik heb geen keuze!’ ‘Wat een lulkoek! Wie is die maatschappij dan? Wij zijn toch de maatschappij? Er is er maar een die van je vraagt mee te rennen in dit loopwiel: je eigen trippende ego. Keer op keer vertelt het je dat je moet gaan voor acceptatie om zo je negatieve zelfbeeld te bestrijden. Door je te conformeren aan de normen van de een en je hiermee tegelijk te verzetten tegen de normen van de ander loop je in feite met een grote boog om je eigen persoonlijke angsten heen. Je ontneemt jezelf de kans om te groeien en je zelfvertrouwen te bouwen op het fundament van je eigen essentie en zo het drijfzand van je trippende ego achter je te laten.
Uiteindelijk gaat al dit comformeren aan en verzetten tegen aan je knagen. We hebber er vaak een heftige schok voor nodig- zoals een ontslag, echtscheiding, ernstige ziekte of sterfgeval- voordat we wat in onszelf slapende hebben gehouden weer wakker wordt geschud. Totdat een dergelijke situatie zich voordoet, blijven we onze identiteit vaak pimpen met steeds nieuwe gadgets om toch nog enigszins uniek en onderscheidend te blijven. De schaarstegedachte ‘ ik ben in essentie niet goed’ krijgt er een broertje of zusje bij in de vorm van de gedachte ‘ ik heb niet genoeg om me nog steeds te kunnen onderscheiden. Dat ‘hebben’ om iets te kunnen ‘zijn’ richt zich overigens niet alleen op fysieke vormen zoals titels, auto’s en huizen.
Acceptatie
De behoefte aan acceptatie staat bij veel mensen de ontwikkeling van hun eigen authenticiteit in de weg. De afhankelijkheid wordt steeds groter en het persoonlijk onderscheidend vermogen door middel van daden steeds schaarser. Daarvoor in de plaats laten we ons ego veelvuldig trippen. Je houdt je vast aan je oude vertrouwde script. Vervolgens doe je je best om deze beelden te manifesteren door middel van de personages die je dagelijks speelt. Je blijft deze rollen opvoeren in de hoop hiermee het imago te verwerven dat je nodig hebt voor het ontvangen van de door jouw gewenste acceptatie, zodat je de onderliggende behoefte kunt vervullen.
Onze angst voor risico en verandering
Onze angst voor risico en verandering komt voort uit onze behoefte aan duurzaamheid en voorspelbaarheid. Als deze angst je echt domineert, belet dit je te bewegen en nieuwe ervaringen op te doen. Je blijft acteren volgens het script dat je ooit van een van je eerdere scriptschrijvers of regisseurs kreeg.
Sociaal Stratego
Doordat we onze angsten proberen te ontlopen en de oorzaak van onze emoties en ons gedrag bij anderen leggen, lijkt ons leven vaak op een spelletje stratego. In dit spel doen we ons best om een dermate groot en sterk personage op te bouwen waar we er al onze angsten achter kunnen verstoppen. Onze eigen onbewustheid projecteren we vanuit de verschillende personages op anderen. Maar vraag je eens af: wie speelt er nu eigenlijk verstoppertje voor wie? Het harnas van je trippende ego maakt het onmogelijk om oprecht en authentiek te communiceren.
Schaarste
Alle oordelen die je van anderen hoort, zijn uiteindelijk slechts een weergave van de schaarste die de ander bij zichzelf ervaart. Als iemand tegen jou zegt dat je te druk doet, bedoelt hij eigenlijk te zeggen hij zelf weinig rust ervaart. Jij bent slechts een trigger die de ingang kan bieden tot dit besef. Helaas vertellen we onszelf in gedachten maar al te vaak dat dergelijke oordelen van anderen gaan over een schaarste bij ons. Zo zitten we nog steeds steviger vast aan het oorspronkelijke idee dat we niet goed genoeg zijn.
Wie denk je wel niet wie je bent?
Alle antwoorden die we geven op de vraag ‘wie ben ik?’ zijn antwoorden van ons eigen ego. De beschrijving van wie we zijn is niet onze authenticiteit maar een uiting van ons trippende ego. Blijf je ervoor kiezen om steeds mee te kleuren met de veranderingen in je omgeving? Of durf je je eigen kleur te bekennen en vanuit deze persoonlijke kleur het contact aan te gaan met je omgeving? Durf je door je angsten en je pijn heen te gaan om vervolgens te ontdekken dat je je op basis van je eigen unieke persoonlijke kracht sociaal zult overleven? Er schuilt namelijk ook een held in jou. Vertrouw hierop en beklim vervolgens elke berg waar je overheen wilt maar waar je tot nu toe nog voor bent blijven staan.
In mijn coachings trajecten komt dit principe altijd aan bod. Inzicht in hoe dit voor jou werkt maakt toekomstige keuzes bewuster en meer bevredigend. Er is de gelegenheid om meer van uit mogelijkheid dan vanuit vermijding te gaan leven.
Actie ondernemen of stil blijven staan?
Ben je nieuwsgierig hoe dit principe jouw leven beïnvloedt en je bijvoorbeeld afhoudt van een nieuwe baan of andere resultaten? Neem contact met me op. Vaak liggen onze talenten diep begraven. Vastgeroeste patronen, afweer en ontkenning houden mensen vaak gevangen. De grote veroorzaker hiervan is vaak de innerlijke criticus. Maar het kan ook anders.
Herkenbaar en wil je op zoek gaan naar je verborgen talenten en je vrijer voelen in je contacten met andere mensen? Wil jij niet meer ronddobberen en jezelf te vaak afvragen “is this all there is?” dan is het tijd om je aan te melden voor een Talentscan.
